شرایط آزادی مشروط

آزادی مشروط در واقع نهادی در قانون بوده که قبل از پایان زمان حبس، محکومان و زندانیانی که در کنار دیگر شرایط مقرر از خود حسن رفتار نشان دهند اعطا نماید و در نهایت چنانچه مجرم در طول آزادی مشروط از دستورهای دادگاه پیروی کند آزادی موقت او تبدیل به آزادی مطلق می‌شود

مرجع صالح

دادگاه صالح برای صدور حکم به آزادی مشروط ، دادگاه صادرکننده حکم اصلی میباشد . بدین شرح که دادستان یا قاضی اجرای احکام به دادگاه صادرکننده حکم اصلی ، پیشنهاد میدهند و سپس قاضی صادرکننده حکم اقدام به صدور رای به آزادی مشروط میکند بنابراین هیچ گاه قاضی صادرکننده حکم ، راسا و بدون هیچ پیشنهادی اقدام به صدور رای به آزادی مشروط نمیکند. لازم به ذکر است که دادگاه بعد از پیشنهاد هیچ الزامی به صدور رای آزادی مشروط ندارد. و به اختیار خود میباشد که رای به آزادی مشروط بدهد یا رای ندهد

شرایط اعمال آزادی مشروط

1-محکوم در مدت اجرای مجازات همواره از خود حسن اخلاق و رفتار نشان دهد

2-حالات و رفتار محکوم نشان دهد که پس از آزادی ، دیگر مرتکب جرمی نمی شود

3-به تشخیص دادگاه محکوم تا آنجا که استطاعت دارد ضرر و زیان مورد حکم یا مورد موافقت مدعی خصوصی را بپردازد یا قراری برای پرداخت آن ترتیب دهد

4-محکوم پیش از آن از آزادی مشروط استفاده نکرده باشد

مدت آزادی مشروط

مدت آزادی مشروط شامل بقیه مدت مجازات می شود اما دادگاه می تواند آن را تغییر دهد . به طور کلی آزادی مشروط نمی تواند از یک سال کمتر و از پنج سال بیشتر باشد به جز در مواردی که مدت باقی مانده از حبس ، کمتر از یک سال باشد که در این صورت مدت آزادی مشروط معادل بقیه مدت حبس است

مواردی که محکوم نمی‌تواند از آزادی مشروط بهره مند شود

1-محکوم به اقامت اجباری و تبعید

2-بازداشتی به دلیل عدم پرداخت جزای نقدی باشد

3-محکوم به حبس در اثر عدم رعایت مفاد مجازات تکمیلی

4-مرتکب جرم اسیدپاشی و شروع به این جرم

5-جرایم مربوط به مواد مخدر با مجازات بیش از ۵ سال در حالی که قاضی به حداقل مجازات حکم دهد