دعاوی کارگر و کارفرما

در قانون کار کارگر به شخصی اطلاق می شود که برای انجام عملی(کار) مشخص، مزد، حقوق و یا مزایا دریافت می کند و کارفرما شخص حقیقی یا حقوقی است که برای انجام کاری مشخص با درخواست خود مزد، حقوق و یا مزایا به کارگر پرداخت می کند طبق مفاد ماده 157 قانون کار"هر گونه اختلاف بین کارفرما و کارگر یا کارآموز که ناشی از اجرای این قانون و سایر مقررات کار، قرارداد کارآموزی، موافقت نامه های کارگاهی یا دسته جمعی کارباشد، در مرحله ی اول از طریق سازش مستقیم بین کارفرما و کارگر یا کار آموز و یا نمایندگان آن ها در شورای اسلامی کار و در صورتی که شورای اسلامی کار در واحدی نباشد، از طریق انجمن صنفی کارگران و یا نماینده قانونی کارگران و کارفرما حل و فصل خواهد شد و در صورت عدم سازش از طریق هیات تشخیص و حل اختلاف به ترتیب آتی رسیدگی و حل و فصل خواهد شد. بنابر ماده ی فوق الذکر اگر اختلاف و دعوایی بین کارگران و کارفرمایان پیش آمد و نتوانستند از طریق مصالحه و سازش آن را حل و فصل نمایند باید به مراجعه حل اختلاف کار مراجعه نمایند."  اختلافات کارگر و کارفرما از مشکلات فراوان در شرکت ها و سازمان ها به شمار می آید لکن می بایست نسبت به عقد قرارداد با آگاهی اقدام نمود. قرارداد فی مابین کارگر و کارفرما به عنوان رکن اساسی جهت بررسی اختلافات می باشد که  باید مبین مدت زمان و نوع کار و مبلغ دستمزد باشد و با توجه به اینکه انجمن های صنفی جهت حمایت از کارگران و کارفرمایان و جلوگیری از تضییع حقوق افراد در حین انجام کار خود دارای نمونه قرارداد هستند توصیه می شود حتما در زمان انعقاد قرارداد و پیش ازامضاء قرارداد از محتوای آن که مشخص کننده حقوق و تعهدات قراردادی طرفین قرارداد است، آگاه شوید تا از بروز مشکلات آتی جلوگیری کنید فلذا توصیه می شود زمان عقد قرارداد و در صورت بروز اختلاف با وکلای مسلط به قانون کار به مشاوره بپردازید.